Ludwik Urbanowicz to postać, która wywarła istotny wpływ na życie społeczno-kulturalne w Polsce na przełomie XIX i XX wieku. Urodził się 13 sierpnia 1865 roku w Krotoszynie, mieście znanym z bogatej historii i tradycji.
Jako doktor medycyny oraz działacz narodowy, Urbanowicz poświęcił swoje życie na rzecz zdrowia odnawiającej się Polski oraz wzmocnienia jej tożsamości narodowej. Jego działalność miała miejsce w trudnym czasie, kiedy to kraj przechodził przez różnorodne zawirowania polityczne i społeczne.
Jego życie zakończyło się 4 listopada 1920 roku w Królewskiej Hucie, co stanowiło smutny, ale znaczący moment dla wielu, którzy go znali oraz cenili jego dorobek i zaangażowanie.
Życiorys
Urodziny Ludwika Urbanowicza miały miejsce w rodzinie kupieckiej, co z pewnością miało wpływ na jego dalszą edukację oraz zainteresowania. W 1886 roku po ukończeniu gimnazjum rozpoczął naukę na studiach medycznych we Wrocławiu. W czasie studiów był stypendystą Towarzystwa Pomocy Naukowej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, a także aktywnie angażował się w działalność wrocławskiego Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego oraz Towarzystwa Medycznego Akademików Polaków. Po zakończeniu studiów w 1891 roku, obronił pracę doktorską dwa lata później w Lipsku.
W 1894 roku Urbanowicz osiedlił się na Górnym Śląsku, gdzie rozpoczął praktykę lekarską jako pierwszy polski lekarz, spośród pięciu lekarzy praktykujących w Roździeniu-Szopienicach, obecnie znanym jako Szopienice, dzielnica Katowic. W 1897 roku przeniósł się do Królewskiej Huty, która wówczas miała 45 tysięcy mieszkańców i był tam jedynym polskim lekarzem spośród trzynastu praktykujących specjalistów.
Ludwik Urbanowicz pełnił także ważną rolę w lokalnej społeczności jako współzałożyciel, prezes oraz przewodniczący rady nadzorczej Banku Ludowego w Królewskiej Hucie. Dzięki swojej działalności wspierał Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” i był aktywnym członkiem Towarzystwa Czytelni Ludowych. Publikował również liczne porady medyczne dla matek w czasopiśmie „Katolik”. W 1904 roku jako jeden z dwudziestu polskich lekarzy był sygnatariuszem listu otwartego do Niemieckiego Towarzystwa Lekarskiego Okręgu Przemysłowego, który protestował przeciwko dyskryminacji polskich lekarzy przez niemieckie kasy chorych.
W 1908 roku Urbanowicz współzakładał Towarzystwo Lekarzy Polaków na Śląsku, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność na rzecz polskiej społeczności. Jako działacz Narodowej Demokracji intensywnie walczył o właściwą reprezentację polskich interesów w parlamencie, radach miejskich oraz organizacjach społeczno-zawodowych. W wyniku jego działań, w 1898 roku władze pruskie wszczęły przeciwko niemu proces, a kilka lat później przekwalifikowano go na osobę „politycznie niebezpieczną”, co skutkowało rekomendacją aresztowania.
W okresie od listopada 1918 do lutego 1920 roku Urbanowicz był członkiem polskiej Powiatowej Rady Ludowej w Królewskiej Hucie, a w listopadzie 1919 roku został wybrany do Rady Miejskiej tego miasta. Pełnił również rolę działacza Związku Chrześcijańskiego Dobroczynności na Górnym Śląsku oraz wykładowcy tzw. Uniwersytetu Ludowego. Od lutego 1920 roku aktywnie uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Plebiscytowego, autorując liczne wystąpienia na wiecach.
Zmarł 4 listopada 1920 roku w Królewskiej Hucie, gdzie został pochowany na cmentarzu św. Jadwigi, w grobowcu ufundowanym przez Radę Miejską. Po przyłączeniu miasta do Polski, jedną z ulic nadano jego imię, co stanowi hołd dla jego zasług oraz wkładu w rozwój społeczności lokalnej.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Bogdan Kolasiński | Leon Sikorski | Janusz Rybakowski | Maria SiemionowOceń: Ludwik Urbanowicz