Karol Świnarski

---

Życiorys

Karol Świnarski przyszedł na świat 11 stycznia 1890 roku w Poznaniu, w rodzinie, w której ojcem był urzędnik kolejowy Henryk Świnarski (ur. 1854 – zm. przed 1933) oraz matka Aniela z domu Cybińska (1859-1933). Jako młody mężczyzna został powołany do armii niemieckiej, gdzie służył w 1 kompanii 37 Pułku Fizylierów. Niestety, podczas swoich działań w 1914 roku dwukrotnie odniósł rany.

W latach 1919–1921 kontynuował swoją służbę w 3 pułku Strzelców Wielkopolskich, który później przekształcił się w 57 pułk piechoty wielkopolskiej. Zajmował kluczowe stanowisko dowódcy 4 kompani strzelców oraz prowadził pułkową szkołę podoficerską od 5 lipca do 4 października 1919 r. Następnie objął dowództwo II batalionu, którym zarządzał od 4 października 1919 roku do 9 lipca 1920 roku.

W dniu 19 sierpnia 1920 roku jego stopień kapitański został zatwierdzony z datą obowiązującą od 1 kwietnia 1920 roku, w ramach grupy oficerów z byłej armii niemieckiej, w piechocie. Już 3 maja 1922 roku został zweryfikowany na stanowisku majora, zdatnością ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku oraz plasujący się na 478. lokacie w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku miał przydział do Wyższej Szkoły Wojennej w Paryżu.

Rok później, w 1924 roku, przeszedł do kadry kursu doszkolenia oficerów sztabowych piechoty w Grupie, pozostawiając sobie status oficera nadetatowego w 57 pułku piechoty. W dniu 17 listopada 1925 roku został skierowany do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, gdzie zajął stanowisko referenta. Następnie, 10 września 1927 roku, otrzymał przeniesienie do 2 Batalionu Ciężkich Karabinów Maszynowych w Różanie, stając się dowódcą tej jednostki.

23 stycznia 1928 roku awansował na podpułkownika, z datą senioralną od 1 stycznia 1928 roku oraz 61. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W grudniu 1929 roku przeniesiono go z zlikwidowanego 2 baonu c.k.m. do Szkoły Podchorążych Piechoty, gdzie stał się dowódcą baonu unitarnego w Różanie. W późniejszych latach, od 23 października do 13 listopada 1930 roku, pełnił w zastępstwie funkcję komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty.

W marcu 1932 roku otrzymał nominację na zastępcę dowódcy 44 pułku piechoty w Równem. 15 czerwca 1933 roku generał dywizji Edward Śmigły-Rydz zaproponował go przed marszałkiem Józefem Piłsudskim jako kandydata na dowódcę pułku. Ostatecznie, 28 czerwca 1933 roku objął stanowisko dowódcy 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku. Dwa lata później, 25 lipca 1934, został członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Sanockiej. Był również aktywnym członkiem lwowskiego okręgu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.

Niestety, zmarł 17 listopada 1935 roku w Warszawie, a 21 listopada tego samego roku znalazł swój ostatni spoczynek na cmentarzu w rodzinnym Krotoszynie. Na jego pomniku znajduje się napis 'pułkownik’ oraz wizerunek kapelusza z trzema gwiazdkami i dwoma galonami oficerskimi. Pośmiertnie awansowano go na stopień pułkownika z datą senioralną od 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów piechoty.

Karol Świnarski był żonaty z Irmgardą z Liczbińskich, która na początku wojny przyjęła przynależność narodową niemiecką. Jego synami byli między innymi filmowiec Konrad Swinarski oraz Henryk, który w 1944 roku został powołany do Wermachtu, gdzie tragicznie zginął w 1945 roku.

Ordery i odznaczenia

Karol Świnarski był odznaczanym żołnierzem, który zasłużył się w walce o wolność kraju. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami wojskowymi, które stanowią potwierdzenie jego heroizmu oraz poświęcenia.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2123, nadany w 1922 roku,
• Krzyż Walecznych, otrzymany trzykrotnie, w tym po raz trzeci w 1921 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1931 roku.

---

Oceń: Karol Świnarski

---